کد مطلب:94717 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:121
[صفحه 732] كمیل ابن زیاد نخعی از طرف امیرمومنان فرماندار هیت- شهری كنار فرات- بود علی (ع) نامه زیر را به او نگاشت، و وی را بخاطر عقب نشینی از برابر سپاه خصم- كه غارتگرانه از شهر و دیار او گذشته بودند- ملامت فرمود پس از حمد خدای بزرگ، و درود به رسولش بدان، هنگامیكه امری را به مردی بسپارند و او وظیفه خطیر خویش را رها سازد، و به كاری كه باو مربوط نیست خود را به رنج و حرمان افكند، بی تردید عجز و ناتوانی خود را به ثبوت رسانده، و نمایانده كه، چه كج اندیش و تباهی طلب است. این چه كار خلافی است كه تو در پیش گرفته ای؟ سرحداتی را كه به تو سپرده ایم، بی آنكه پاسداری بر آن نقاط برگماری- كه دشمن را دور كند- رها ساخته، و خود را برای حمله به مردم قرقیسا مهیا میسازی؟! شگفتا بر این تدبیر خام و ناپسند! كار تو بدین میماند كه برای گذشتن دشمنانت، كه خواهان تاراج و تاختن بر دوستانت هستند، خود را همچون پلی كرده ای كه از آن بگذرند! حال آنكه ترا آن پشت استوار و قدرت بازو، و عظمت و توانائی نبود كه زیر این بار، تحمل آوری و دشمن از تو بترسد. نه راه را بر خصم بستی، و نه قدرت و عظمت دشمن را در هم شكستی، و نه كسی بودی كه ملتت بقدرت و ح مایت تو، در برابر دشمن، احساس بی نیازی كنند و سرانجام، از طرف امیر و فرماندار كل خود هم، كار مثبتی انجام ندادی
صفحه 732.